Herkenning....



Herkennen we onszelf in hem...JA!
Herkennen we andere familieleden? JA!

Na het lezen van geef me de vijf ben ik onze zoon gaan observeren, wat vind hij moeilijk wat niet..
Daarbij kwamen we tot de ontdekking dat er ook heel veel goed ging, dinge die bij autisme hoorden maar niet bij onze zoon.
Daar konden we direkt meer van genieten, en heel fijn.
Ook ontdekte ik de grootste struikel blokken en kon daarmee aan de slag een voor een.
Want door alle negativiteit had mijn kind behoorlijk minder zelfvertrouwen gekregen en dus erg veel behoefte aan dingen die ineens wel goed gingen!

Daarnaast kwam het besef..he dat heb ik ook!
Dat was me wat, ineens begreep ik waarom ik me anders voelde dan anderen en ook mijn man had een aantal trekken die ineens begrepen werden..ohhh .
Naast het accepteren van het labeltje voor onze zoon moest ik ineens ook mijzelf gaan accepteren en verwerken dat sommige dingen  nu eenmaal zo voor mij werken!
Niet dat ik het als excuus ben gaan gebruiken maar ik gaf mijzelf minder op mijn kop waarom doe je dat nou zo waarom zeg je dat!
Mijzelf accepteren zoals ik ben...dat heeft even geduurt, maar ik ben er..ik vind het nog steeds niet leuk maar het is zoals het is.

Het was een heel proces en inmiddels is mijn zoon bijna 15 jaar en heeft ineens weer hele andere behoeften waar we  weer een weg in moeten vinden.

Ik beloof je hoe ouder je kind word hoe makkelijker het word, simpelweg omdat je hem beter leert kennen , omdat je steeds beter weet hoe je hem/haar moet helpen.
Inmiddels heb ik 5 gezinnen op weg geholpen heel erg fijn om te doen en ik hoop dat er nog heel wat bij komen.

Groetjes Anita

PDD NOS

Tja wat is dat nu precies?
Nou voor iedereen is het anders, je kunt er veel over lezen en dan kun je daar in grote lijnen uit halen wat het is.
Maar ieder kind/ volwassene is anders en zo ook als je pdd nos hebt.
Ik heb veel aan het boek geef me de vijf gehad...het was mijn bijbel, totdat ik wist wat pdd nos nu voor mijn zoon betekend.
Ik heb het boek naast mijn zoon gelegt en weggestreept waar hij geen "last"van heeft, dat stuk is dan ook niet meer belangrijk.
Wat wel belangrijk is is waar heeft hij "last"van en kan ik een manier verzinnen om te zorgen dat hij er op een andere manier me om kan gaan.
Want geloof me hij wilde wel maar wist niet hoe!
Jarenlang dacht mijn zoon dat hij dom was want immers pdd nos word oa omschreven als een leerstoornis.
Dus conclusie ik ben dom.....NEE dus.

Ik heb mijn zoon uitgelegt dat een leerstoornis niet betekend dat je niet kan leren maar dat je op een andere manier leert dan andere kinderen...Dat heeft een tijdje geduurd voordat hij dat kon geloven...

Mijn zoon leert inderdaad anders, omdat hij naast pdd nos, ook sterke kenmerken heeft van ADD.
Voor hem betekend dat dat hij een proefwerk best snel leert (1 a 2 dagen) maar dat hij dan zijn proefwerk in de klas niet op tijd af heeft omdat hij teveel moest puzzelen in de klas om het naar voren te halen.
Dat betekend dus weer dat hij zijn proefwerken een week van te voren moet gaan leren , het in stukjes hakt, soms wat moet stampen met zijn moeder...en daarna een paar keer overhoren, hardop lezen etc.
Dan jahoor, zijn de proefwerken op tijd af in de klas...probleem opgelost.
Bijkomend voordeel nog heel lang zit deze stof in zijn hoofd, waarbij klasgenoten die een avond van te voren leren na 2 dagen de stof alweer kwijt zijn. ;)

Invoelend vermogen: ook iets wat hij niet kon ...hij zag gewoon niet dat je verdrietig was of boos of vrolijk.
Dat vond ik zo ongelofelijk...maar na veel oefenen en telkens als ik andere emoties ervoer hem naar mijn gezicht laten kijken wat voelt mama nou , kijk eens naar mijn gezicht wat zie je nu?
Want zeg nou zelf als je kind niet kan zien dat je boos bent en het niet invoelt via je stem, en je ontploft na verloop van tijd? Hij schrok zich een apezuur als we soms van ellende ontploften van boosheid , jee luister nou toch een keer.
Er is geen aanloop geweest, oei mama is boos, nu moet ik oppassen...
In 1 keer zo uit het niets voor hem waren we weleens woest!
Gelukkig deed hij op school ook verschillende oefeningen en zijn we intensief hier mee bezig geweest, kijk eens naar mijn gezicht wat zie je?
Nu ben ik trots en zo blij...als ik verdrietig ben dan ziet hij mij..doet de pc uit , mam wat is er ben je verdrietig? hoe komt dat, kan ik iets voor je doen!!!
Wauw!!

Sociaal onhandig, soms zegt hij dingen die niet kloppen bij de situatie, maar als je dan letterlijk kijkt , klopt het weer wel.
Er komt soms zoveel informatie binnen dat hij niet meer weet wat nou hoort bij wat..
Hij kon heel letterlijk zijn in het vertalen van de info die binnen kwam.
Hij heeft dan veel tijd nodig om te puzzelen hoe en wat er gezegt moet worden, en die word hem niet vaak gegeven , vaak word er van je verwacht dat je snel reageerd...maar dat lukt dan niet met de goede woorden.

Struktuur/ voorspelbaarheid, ook daarbij had mijn zoon problemen..
Als iets te snel ging raakte hij in paniek of boos want dat was dan niet zoals afgesproken.
bv: spelletjes op het schoolplein met veel regels waren voor hem niet te volgen..hij wil dan graag meer details weten zodat hij weet wanneer en hoe hij moet reageren , kinderen waren gauw klaar met het uitleggen maar hij had dan nog zoveel vragen dat hij niet mee kon spelen.

En hij praat veel, heel veel, om zo zijn gedachten en ideeen te ordenen alles een plekje te geven..
Om mensen uit te leggen wat nu pdd nos voor hem betekend heb ik een kaartje voor mij zelf gemaakt
voor in mijn portomonee, ook om mijzelf nu een overzicht te geven over wat zijn nu de probleem puntjes.:

Groetjes Anita

Stap voor stap

Bij het gebruik van picto kaartjes geldt eigenlijk altijd, gewoon proberen.
Pak 1 probleem tegelijk aan , zeker in het begin om zo te kijken wat werkt voor jou en je kind.
In het begin gebruikte ik picto's die ingekleurd waren later toen dat niet meer zo stoer was natuurlijk , zwart wit plaatjes, smileys en daarna zelfs streepjes poppetjes.
Altijd met een woord erbij.
Vergeet vooral niet om ervoor te zorgen dat je je zelf niet meer gaat herhalen , vertel wat de bedoeling is hoe het werkt en vraag je kind ook naar zijn/ haar mening.
Direkt daarna alleen maar naar het kaartje wijzen als je wilt dat je kind zich bv aan gaat kleden, tja soms hangen er dan kaartjes op veel verschillende plekken , maar de sfeer in huis word er een stuk gezelliger van.

Kun je alles oplossen met picto kaartjes? Nee ik denk het niet, maar wel veel !
Tot nu toe is het bij ons nog steeds niet gelukt het gamen zonder onze input in goede banen te leiden, inmiddels is onze zoon 14 jaar en natuurlijk lekker aan het puberen...tja nu lukt het helemaal niet..

Waar hebben wij de kaartjes voor gebruikt?
Aankleden, inzicht in ochtend ritueel, tas inpakken voor school, tas uit pakken na school, gym kleding in de was na school, schoenen netjes onder de kapstok, tafel dekken, jas op de kapstok, driftbuien onder controle krijgen....etc..

De laatste was erg lastig, we hebben stickers geprobeerd, kadootjes, complimentjes, prive tijd met papa of mama, iets leuks doen....het hielp allemaal niks, en als het hielp was het zo weer terug.
Een picto? tja hoe doe je dat dan....want waar hang je zo een kaartje heen?

Hoe ging zo'n driftbui: kinderen lekker aan het spelen, in dit geval het zusje en de broer krijgen ruzie..wie in welk geval dan ook gelijk heeft doet er niet zo toe. Het eindigd met slaan en niet even een mepje nee een regelrechte driftbui met erop springen en slaan.
In dit geval krijgt degene die de driftbui krijgt dan ook de schuld want slaan doe je niet , nooit!
Toch heb ik een kaartje gemaakt.
Aan mijn zoon uitgelegd wat we gingen doen als ik hoor dat er ruzie ontstaat haal ik hem uit de situatie en zet ik hem bij de keukendeur waar ik het kaartje plak.
Samen kijken we naar het kaartje en lopen we het stap voor stap door, ik ben boos!
Eerst rustig ademhalen, dan denk na: waarom ben ik boos wat gebeurd er? was iets niet eerlijk ? deed jij iets? of deed je zusje dat?
Wat kun je nu zeggen? ik vond het niet leuk, je deed me pijn, jij kiest aldoor...etc.
Dit probeer je rustig over te brengen....

Ik heb die van ons niet meer, maar zo ongeveer heb ik hem gemaakt.
Ik had er ook nog een met een voorbeeld hoe het normaal gaat...ruzie..ik word boos..ik sla/schop..ik krijg straf.(ook al was je terecht boos want slaan doen we niet. PUNT)

Daar gingen we dan aan de slag, soms was ik net te laat, maar gingen we toch bij het kaartje staan om te zien hoe we het beter konden oplossen.
Het duurde zo ongeveer een aantal keren en de driftbuien waren over, jaren werk vergeefs werk in no time opgelost met picto's.
Hij heeft de tools gekregen om om te gaan met die enorme stress die vrijkomt als het niet gaat zoals hij wil.
En hij merkt dat het niet altijd zijn schuld is als iets niet goed gaat zusjes kunnen je behoorlijk uit de tent lokken...hij kreeg een enorme boost met zelfvertrouwen.
Hij was en is er nog steeds zo trots op dat het ons is gelukt, hij heeft het er nog steeds over, weet je nog van die drift buien mam?

Voor ons waren picto's werkelijk een uitkomst, niet alleen om onze zoon iets te leren maar ook voor mijzelf, zodat ik niet vergat waar we mee bezig waren , oh ja mijn geheugen steuntje...zodat ik ook consequent kon blijven en altijd op dezelfde manier hulp aanbied..
Ik probeer altijd voor ogen te houden wat kan ik anders doen, niet hij kan het niet of wil het niet..

een tussendoortje

Pff, ik hoor jullie denken..maar echt het werkt hoor.
Waar je aan moet blijven denken is wat wil ik bereiken?
Wat is een handige plek voor het kaartje waar ziet je kind het plaatje als hij iets moet doen of aangespoord moet worden.
Werkt het niet... wat gaat er dan mis, pikt hij/zij wel wat op maar niet alles of helemaal niet, overleg ook eens wat doe je waar, wanneer, wat vind jij een handige plek?
Want ook je kind wil graag leren en helemaal na een paar keer succes te hebben gehaald  en complimentjes te hebben gehad willen ze alleen maar meer.
Vergeet niet ze willen echt wel alleen kunnen ze het niet zelf zonder een hulpmiddel.

Nog een voorbeeldje, ik maakte eens een kaartje (ik zal hem binnenkort even laten zien.)voor het naar school gaan , je jas aan doen, schoenen aan , tas mee (tussendoortje in de tas) evt handschoenen ed huissleutel mee.
Deze heb ik eerst in ons halletje gehangen daar hangen ook de jassen ed....maar nope er gebeurde niks mee.
Daarna heb ik hem bij de voordeur/ op de voordeur gehangen en na een paar keer wijzen op het kaartje begon het vruchten af te werpen.

Persoonlijk vind ik het heerlijk om na een lange tijd van en maar herhalen en herhalen ik alleen maar meer op het kaartje hoef te wijzen.
En ik merk dat het direkt veel beter binnenkomt bij hem.

Ook niet te vergeten de kaartjes wijzen ook mij erop dat we ergens mee bezig zijn , als ik het kaartje zie denk ik ook, oh ja wijzen op het kaartje niet geergerd reageren maar relaxed met het kaartje.

Zelf ben ik ook niet het meest geordend persoontje ik vergeet ook nogal eens wat ..hahahaha ook ik gebruik heel veel briefjes om ruimte in mijn hoofd te maken voor andere dingen..
Door de kaartjes weet ik ook weer oh ja ....want anders kan het niet inslijten natuurlijk als ik elke keer weer terug val in mijn oude gedrag met "zeuren".

Succes! Anita

Regelmatig krijg ik de vraag, waar vind je picto's hoe gebruik je die..
Even in een zin kun je dat niet uitleggen en voor ieder kind is het weer verschillend.
De afgelopen jaren heb ik heel wat kaartjes gemaakt voor mijn zoon sommige werkten sommigen niet maar een oplossing kwam er altijd!

Waar een kaartje aan moet voldoen:

* Overleg altijd met je kind...hoe doe jij iets, heb jij een idee en  hoe gaan we het doen.
* hang een kaartje op een goede plek ..waar moet je kind het kaartje uitvoeren, waar kijkt hij dan het meest.
* Sommige taken kun je beter splitsen en sommige kun je gerust in 1 keer doen
* Wil niet teveel in 1 keer, start om te beginnen met iets waarvan jij echt vind dat hij/zij dat nu toch wel echt moet kunnen....focus je daarop.
* Hang een prikbord in de keuken en prik daar de kaartjes op of plak ze op je keuken deur waar verder dan ook niks anders hangt.
* Betrek de andere familieleden ook bij de kaartjes zeker ook de andere kinderen zeg dat het voor iedereen is zodat niemand zich buitengesloten voelt.
* Geef complimentjes als het lukt.
* zodra een kaartje hangt zeg dan niet meer wat je wilt maar wijs op het kaartje...vanaf nu hoef je het niet meer honderduizend keer te vertellen.
* werkt het kaartje niet doe hem niet direkt weg maar kijk heel goed wat je wilt bereiken en wat er dan precies niet werkt....hangt het kaartje op de goede plek, mist er iets, waar loopt je kind vast?


Mijn eerste kaartje was toen mijn zoon 8 jaar was, ik had na vaak weg leggen in de vakantie geef me de vijf gelezen , zijdens het lezen ben ik eens goed op mijn kind gaan letten , wat had nu overeenkomsten met het boek en wat paste absoluut nu niet bij hem...
Voor het eerst had ik mijn auti bril op.
Thuis gekomen merkte ik dat ik me heel erg ergerde aan ons ochtend ritueel..toe nou schiet eens op ..toe nou!!!!
Elke ochtend weer je herkend het vast.... het aankleden het broodje eten naar school gaan, hoe vat je dat nou in een kaartje weer...
Na flink nadenken heb ik besloten om te beginnen bij het opstaan hoe krijg ik mijn kind nu in de kleren , hoe moeilijk kan het nou zijn!

Ik maakte een kaartje zette daarop alle kledingstukken en de namen van de kledingstukken in een logische volgorde..en wat denk je ...niks..het hielp niks!
Hmmm...in de avond vroeg ik mijn zoon hoe doe jij dat aan kleden nu? Nou mam ik doe altijd (let vooral op het woordje altijd!)eerst mijn onderbroek dan mijn sokken dan mijn broek en dan mijn trui aan...okeee dan ...

Toen bedacht ik me dat ik vaak de kleren klaar leg voor de ochtend in de hoop dat het beter zou gaan..maar nooit in die volgorde en dus de onderbroek bovenaan.
dit is het nieuwe kaartje:

Direkt uitgeprobeerd, en wat denk je de volgende ochtend kwam hij van bed deed zijn kleren aan en het was klaar...werkelijk wat kan het soms makkelijk gaan(dit ging niet altijd zo hoor..hahahaha)
Dus eigenlijk was het eerste kaartje al heel gauw niet meer nodig...heb nog wel eens getest of het nou daar van kwam...in de avond de kleren door elkaar gehusselt en wat denk je id niks...hij deed zijn kleren niet meer aan.
Na verloop van tijd ging eigenlijk het zelf kleren pakken voor de volgende dag vanzelf en nu inmiddels is hij 12 regeld hij het allemaal zelf.. .

Op dat moment was het al tijd voor stap 2 ...en het kaartje voor het ochtend ritueel was geboren.

Het enige wat ik deed op het moment dat hij aangekleed beneden kwam was op het kaartje wijzen.
Deze kaartjes hingen in de keuken waar wij ook ontbijten en van hieruit worden alle activiteiten gestuurd.
Vooral het wijzen op de kaartjes , maakte het voor mij al direkt een stuk rustiger...geen toe nou , schiet eens op en dergelijke maakten het al een stuk rustiger in huis.
Later heb ik nog tijden toegevoegd voor deze activiteiten , maar dat was voor ons niet echt haalbaar.

Groetjes Anita

Kaartjes en pdd-nos

Pff ik hoor jullie denken , net zoals ik dat zelf ook deed.
Picto kaartjes maken voor mijn kind, hoe doe ik dat, waar haal ik de plaatjes, hoe ga ik ze gebruiken , wat is handig voor mijn kind....is het wel nodig?
Zelf zeg ik daar volmodig ja op! Ik heb er de afgelopen jaren zoveel aan gehad...heerlijk alles op een rijtje, eerlijk gezegt niet alleen voor mijn zoon maar ook voor mij en ja ook zelfs mijn dochter die geen pdd nos heeft!
Mijn zoon kreeg zijn stickertje toen hij 8 jaar was, best jong , maar wij wisten al lang dat er iets was.
Het was een bevestiging van wat wij al wisten , opluchting van zie je wel ....maar daarna en wat nu?
Hoe gaan we hier mee om, de juffen en meesters weten het vast...helaas nee, wat dan ? Hoe doen we dit?

Helaas is er geen pasklaar antwoord, je moet het allemaal zelf uitvinden.
Vandaar mijn blog want ik vind en ik hoop dat ik jullie daarbij kan helpen, ik vind het heerlijk om oplossingen te verzinnen en mee te denken.
Het lukt niet altijd direkt het is een zoektocht die voor iedereen anders ligt maar met een beetje hulp  word het een stuk makkelijker.
Zelf ben ik een groot fan van het boek geef me de vijf!
Maar eerlijk gezegt heb ik dat boek in het begin wel weg gelegd want mijn zoon is geen kind met syndroom van down, mijn kind heeft niet meervoudige handicaps...mijn kind is sociaal onhandig en leert dingen anders dan anderen...maar verder valt het wel mee vinden wij..

En nu...tja toen onze zoon 8 was had hij een geweldige juf die mee dacht en regelmatig met ons overlegde, maar helaas zijn dat de uitzonderingen....daarna werd het naar nu blijkt heel belangrijk om zelf te ontdekken wat werkt bij mijn kind en die kennis over te dragen naar de leerkrachten ...dat hele proces is helaas niet vanzelf gegaan , van mijn kant met veel boosheid en stress en heel veel energie.
Dat is wat ik jullie een beetje wil bespraren, dat kan denk ik door goede informatie van school kant, wat kunnen ze doen wat kun je verwachten van school...krijg je die info niet , vraag er dan naar.
Het zou fijn zijn als school daar een goede plan van aanpak voor heeft maar helaas is dat "nog"niet zo.
Leerkrachten hebben wel een beetje een houding van WIJ WETEN HET WEL, of IK SNAP HET NIET maar ik doe er ook niet een beetje moeite voor om je kind te leren kennen.

Jammer maar we zullen het ermee moeten doen als ouders, dus ga je kind leren kennen !
Wat kan hij .....en dat is zooo fijn!!! Want daar hoeven we lekker ook niks mee... heerlijk!!!
Geniet daar heerlijk van.

Observeer je kind eens wat gaat goed wat gaat niet goed..lees eens wat boeken over autisme...en bekijk je kind nog eens heel goed.
Met boeken lezen kijk dan goed naar wat voor jou  kind ook geld al het andere kun je lekker weer vergeten.

Waar loop je nu het meeste tegen aan?
Wat is iets dat je heeeel graag zou willen aanpakken?
Kies 1 ding uit, zodat je heel gericht kunt kijken naar hoe het werkt voor jou kind..

Ik zal een volgende keer uitwerken wat wij hebben gedaan .....met een voorbeeld picto kaartjes.
Groetjes Anita