Herkenning....



Herkennen we onszelf in hem...JA!
Herkennen we andere familieleden? JA!

Na het lezen van geef me de vijf ben ik onze zoon gaan observeren, wat vind hij moeilijk wat niet..
Daarbij kwamen we tot de ontdekking dat er ook heel veel goed ging, dinge die bij autisme hoorden maar niet bij onze zoon.
Daar konden we direkt meer van genieten, en heel fijn.
Ook ontdekte ik de grootste struikel blokken en kon daarmee aan de slag een voor een.
Want door alle negativiteit had mijn kind behoorlijk minder zelfvertrouwen gekregen en dus erg veel behoefte aan dingen die ineens wel goed gingen!

Daarnaast kwam het besef..he dat heb ik ook!
Dat was me wat, ineens begreep ik waarom ik me anders voelde dan anderen en ook mijn man had een aantal trekken die ineens begrepen werden..ohhh .
Naast het accepteren van het labeltje voor onze zoon moest ik ineens ook mijzelf gaan accepteren en verwerken dat sommige dingen  nu eenmaal zo voor mij werken!
Niet dat ik het als excuus ben gaan gebruiken maar ik gaf mijzelf minder op mijn kop waarom doe je dat nou zo waarom zeg je dat!
Mijzelf accepteren zoals ik ben...dat heeft even geduurt, maar ik ben er..ik vind het nog steeds niet leuk maar het is zoals het is.

Het was een heel proces en inmiddels is mijn zoon bijna 15 jaar en heeft ineens weer hele andere behoeften waar we  weer een weg in moeten vinden.

Ik beloof je hoe ouder je kind word hoe makkelijker het word, simpelweg omdat je hem beter leert kennen , omdat je steeds beter weet hoe je hem/haar moet helpen.
Inmiddels heb ik 5 gezinnen op weg geholpen heel erg fijn om te doen en ik hoop dat er nog heel wat bij komen.

Groetjes Anita