Regelmatig krijg ik de vraag, waar vind je picto's hoe gebruik je die..
Even in een zin kun je dat niet uitleggen en voor ieder kind is het weer verschillend.
De afgelopen jaren heb ik heel wat kaartjes gemaakt voor mijn zoon sommige werkten sommigen niet maar een oplossing kwam er altijd!
Waar een kaartje aan moet voldoen:
* Overleg altijd met je kind...hoe doe jij iets, heb jij een idee en hoe gaan we het doen.
* hang een kaartje op een goede plek ..waar moet je kind het kaartje uitvoeren, waar kijkt hij dan het meest.
* Sommige taken kun je beter splitsen en sommige kun je gerust in 1 keer doen
* Wil niet teveel in 1 keer, start om te beginnen met iets waarvan jij echt vind dat hij/zij dat nu toch wel echt moet kunnen....focus je daarop.
* Hang een prikbord in de keuken en prik daar de kaartjes op of plak ze op je keuken deur waar verder dan ook niks anders hangt.
* Betrek de andere familieleden ook bij de kaartjes zeker ook de andere kinderen zeg dat het voor iedereen is zodat niemand zich buitengesloten voelt.
* Geef complimentjes als het lukt.
* zodra een kaartje hangt zeg dan niet meer wat je wilt maar wijs op het kaartje...vanaf nu hoef je het niet meer honderduizend keer te vertellen.
* werkt het kaartje niet doe hem niet direkt weg maar kijk heel goed wat je wilt bereiken en wat er dan precies niet werkt....hangt het kaartje op de goede plek, mist er iets, waar loopt je kind vast?
Mijn eerste kaartje was toen mijn zoon 8 jaar was, ik had na vaak weg leggen in de vakantie geef me de vijf gelezen , zijdens het lezen ben ik eens goed op mijn kind gaan letten , wat had nu overeenkomsten met het boek en wat paste absoluut nu niet bij hem...
Voor het eerst had ik mijn auti bril op.
Thuis gekomen merkte ik dat ik me heel erg ergerde aan ons ochtend ritueel..toe nou schiet eens op ..toe nou!!!!
Elke ochtend weer je herkend het vast.... het aankleden het broodje eten naar school gaan, hoe vat je dat nou in een kaartje weer...
Na flink nadenken heb ik besloten om te beginnen bij het opstaan hoe krijg ik mijn kind nu in de kleren , hoe moeilijk kan het nou zijn!
Ik maakte een kaartje zette daarop alle kledingstukken en de namen van de kledingstukken in een logische volgorde..en wat denk je ...niks..het hielp niks!
Hmmm...in de avond vroeg ik mijn zoon hoe doe jij dat aan kleden nu? Nou mam ik doe altijd (let vooral op het woordje altijd!)eerst mijn onderbroek dan mijn sokken dan mijn broek en dan mijn trui aan...okeee dan ...
Toen bedacht ik me dat ik vaak de kleren klaar leg voor de ochtend in de hoop dat het beter zou gaan..maar nooit in die volgorde en dus de onderbroek bovenaan.
dit is het nieuwe kaartje:
Direkt uitgeprobeerd, en wat denk je de volgende ochtend kwam hij van bed deed zijn kleren aan en het was klaar...werkelijk wat kan het soms makkelijk gaan(dit ging niet altijd zo hoor..hahahaha)
Dus eigenlijk was het eerste kaartje al heel gauw niet meer nodig...heb nog wel eens getest of het nou daar van kwam...in de avond de kleren door elkaar gehusselt en wat denk je id niks...hij deed zijn kleren niet meer aan.
Na verloop van tijd ging eigenlijk het zelf kleren pakken voor de volgende dag vanzelf en nu inmiddels is hij 12 regeld hij het allemaal zelf.. .
Op dat moment was het al tijd voor stap 2 ...en het kaartje voor het ochtend ritueel was geboren.
Het enige wat ik deed op het moment dat hij aangekleed beneden kwam was op het kaartje wijzen.
Deze kaartjes hingen in de keuken waar wij ook ontbijten en van hieruit worden alle activiteiten gestuurd.
Vooral het wijzen op de kaartjes , maakte het voor mij al direkt een stuk rustiger...geen toe nou , schiet eens op en dergelijke maakten het al een stuk rustiger in huis.
Later heb ik nog tijden toegevoegd voor deze activiteiten , maar dat was voor ons niet echt haalbaar.
Groetjes Anita
Even in een zin kun je dat niet uitleggen en voor ieder kind is het weer verschillend.
De afgelopen jaren heb ik heel wat kaartjes gemaakt voor mijn zoon sommige werkten sommigen niet maar een oplossing kwam er altijd!
Waar een kaartje aan moet voldoen:
* Overleg altijd met je kind...hoe doe jij iets, heb jij een idee en hoe gaan we het doen.
* hang een kaartje op een goede plek ..waar moet je kind het kaartje uitvoeren, waar kijkt hij dan het meest.
* Sommige taken kun je beter splitsen en sommige kun je gerust in 1 keer doen
* Wil niet teveel in 1 keer, start om te beginnen met iets waarvan jij echt vind dat hij/zij dat nu toch wel echt moet kunnen....focus je daarop.
* Hang een prikbord in de keuken en prik daar de kaartjes op of plak ze op je keuken deur waar verder dan ook niks anders hangt.
* Betrek de andere familieleden ook bij de kaartjes zeker ook de andere kinderen zeg dat het voor iedereen is zodat niemand zich buitengesloten voelt.
* Geef complimentjes als het lukt.
* zodra een kaartje hangt zeg dan niet meer wat je wilt maar wijs op het kaartje...vanaf nu hoef je het niet meer honderduizend keer te vertellen.
* werkt het kaartje niet doe hem niet direkt weg maar kijk heel goed wat je wilt bereiken en wat er dan precies niet werkt....hangt het kaartje op de goede plek, mist er iets, waar loopt je kind vast?
Mijn eerste kaartje was toen mijn zoon 8 jaar was, ik had na vaak weg leggen in de vakantie geef me de vijf gelezen , zijdens het lezen ben ik eens goed op mijn kind gaan letten , wat had nu overeenkomsten met het boek en wat paste absoluut nu niet bij hem...
Voor het eerst had ik mijn auti bril op.
Thuis gekomen merkte ik dat ik me heel erg ergerde aan ons ochtend ritueel..toe nou schiet eens op ..toe nou!!!!
Elke ochtend weer je herkend het vast.... het aankleden het broodje eten naar school gaan, hoe vat je dat nou in een kaartje weer...
Na flink nadenken heb ik besloten om te beginnen bij het opstaan hoe krijg ik mijn kind nu in de kleren , hoe moeilijk kan het nou zijn!
Ik maakte een kaartje zette daarop alle kledingstukken en de namen van de kledingstukken in een logische volgorde..en wat denk je ...niks..het hielp niks!
Hmmm...in de avond vroeg ik mijn zoon hoe doe jij dat aan kleden nu? Nou mam ik doe altijd (let vooral op het woordje altijd!)eerst mijn onderbroek dan mijn sokken dan mijn broek en dan mijn trui aan...okeee dan ...
Toen bedacht ik me dat ik vaak de kleren klaar leg voor de ochtend in de hoop dat het beter zou gaan..maar nooit in die volgorde en dus de onderbroek bovenaan.
dit is het nieuwe kaartje:
Direkt uitgeprobeerd, en wat denk je de volgende ochtend kwam hij van bed deed zijn kleren aan en het was klaar...werkelijk wat kan het soms makkelijk gaan(dit ging niet altijd zo hoor..hahahaha)
Dus eigenlijk was het eerste kaartje al heel gauw niet meer nodig...heb nog wel eens getest of het nou daar van kwam...in de avond de kleren door elkaar gehusselt en wat denk je id niks...hij deed zijn kleren niet meer aan.
Na verloop van tijd ging eigenlijk het zelf kleren pakken voor de volgende dag vanzelf en nu inmiddels is hij 12 regeld hij het allemaal zelf.. .
Op dat moment was het al tijd voor stap 2 ...en het kaartje voor het ochtend ritueel was geboren.
Het enige wat ik deed op het moment dat hij aangekleed beneden kwam was op het kaartje wijzen.
Deze kaartjes hingen in de keuken waar wij ook ontbijten en van hieruit worden alle activiteiten gestuurd.
Vooral het wijzen op de kaartjes , maakte het voor mij al direkt een stuk rustiger...geen toe nou , schiet eens op en dergelijke maakten het al een stuk rustiger in huis.
Later heb ik nog tijden toegevoegd voor deze activiteiten , maar dat was voor ons niet echt haalbaar.
Groetjes Anita
Rekenen de auto van het jaar oud is een van een beetje
BeantwoordenVerwijderenApp but it cannot was a good fun game and play u