een tussendoortje

Pff, ik hoor jullie denken..maar echt het werkt hoor.
Waar je aan moet blijven denken is wat wil ik bereiken?
Wat is een handige plek voor het kaartje waar ziet je kind het plaatje als hij iets moet doen of aangespoord moet worden.
Werkt het niet... wat gaat er dan mis, pikt hij/zij wel wat op maar niet alles of helemaal niet, overleg ook eens wat doe je waar, wanneer, wat vind jij een handige plek?
Want ook je kind wil graag leren en helemaal na een paar keer succes te hebben gehaald  en complimentjes te hebben gehad willen ze alleen maar meer.
Vergeet niet ze willen echt wel alleen kunnen ze het niet zelf zonder een hulpmiddel.

Nog een voorbeeldje, ik maakte eens een kaartje (ik zal hem binnenkort even laten zien.)voor het naar school gaan , je jas aan doen, schoenen aan , tas mee (tussendoortje in de tas) evt handschoenen ed huissleutel mee.
Deze heb ik eerst in ons halletje gehangen daar hangen ook de jassen ed....maar nope er gebeurde niks mee.
Daarna heb ik hem bij de voordeur/ op de voordeur gehangen en na een paar keer wijzen op het kaartje begon het vruchten af te werpen.

Persoonlijk vind ik het heerlijk om na een lange tijd van en maar herhalen en herhalen ik alleen maar meer op het kaartje hoef te wijzen.
En ik merk dat het direkt veel beter binnenkomt bij hem.

Ook niet te vergeten de kaartjes wijzen ook mij erop dat we ergens mee bezig zijn , als ik het kaartje zie denk ik ook, oh ja wijzen op het kaartje niet geergerd reageren maar relaxed met het kaartje.

Zelf ben ik ook niet het meest geordend persoontje ik vergeet ook nogal eens wat ..hahahaha ook ik gebruik heel veel briefjes om ruimte in mijn hoofd te maken voor andere dingen..
Door de kaartjes weet ik ook weer oh ja ....want anders kan het niet inslijten natuurlijk als ik elke keer weer terug val in mijn oude gedrag met "zeuren".

Succes! Anita

Regelmatig krijg ik de vraag, waar vind je picto's hoe gebruik je die..
Even in een zin kun je dat niet uitleggen en voor ieder kind is het weer verschillend.
De afgelopen jaren heb ik heel wat kaartjes gemaakt voor mijn zoon sommige werkten sommigen niet maar een oplossing kwam er altijd!

Waar een kaartje aan moet voldoen:

* Overleg altijd met je kind...hoe doe jij iets, heb jij een idee en  hoe gaan we het doen.
* hang een kaartje op een goede plek ..waar moet je kind het kaartje uitvoeren, waar kijkt hij dan het meest.
* Sommige taken kun je beter splitsen en sommige kun je gerust in 1 keer doen
* Wil niet teveel in 1 keer, start om te beginnen met iets waarvan jij echt vind dat hij/zij dat nu toch wel echt moet kunnen....focus je daarop.
* Hang een prikbord in de keuken en prik daar de kaartjes op of plak ze op je keuken deur waar verder dan ook niks anders hangt.
* Betrek de andere familieleden ook bij de kaartjes zeker ook de andere kinderen zeg dat het voor iedereen is zodat niemand zich buitengesloten voelt.
* Geef complimentjes als het lukt.
* zodra een kaartje hangt zeg dan niet meer wat je wilt maar wijs op het kaartje...vanaf nu hoef je het niet meer honderduizend keer te vertellen.
* werkt het kaartje niet doe hem niet direkt weg maar kijk heel goed wat je wilt bereiken en wat er dan precies niet werkt....hangt het kaartje op de goede plek, mist er iets, waar loopt je kind vast?


Mijn eerste kaartje was toen mijn zoon 8 jaar was, ik had na vaak weg leggen in de vakantie geef me de vijf gelezen , zijdens het lezen ben ik eens goed op mijn kind gaan letten , wat had nu overeenkomsten met het boek en wat paste absoluut nu niet bij hem...
Voor het eerst had ik mijn auti bril op.
Thuis gekomen merkte ik dat ik me heel erg ergerde aan ons ochtend ritueel..toe nou schiet eens op ..toe nou!!!!
Elke ochtend weer je herkend het vast.... het aankleden het broodje eten naar school gaan, hoe vat je dat nou in een kaartje weer...
Na flink nadenken heb ik besloten om te beginnen bij het opstaan hoe krijg ik mijn kind nu in de kleren , hoe moeilijk kan het nou zijn!

Ik maakte een kaartje zette daarop alle kledingstukken en de namen van de kledingstukken in een logische volgorde..en wat denk je ...niks..het hielp niks!
Hmmm...in de avond vroeg ik mijn zoon hoe doe jij dat aan kleden nu? Nou mam ik doe altijd (let vooral op het woordje altijd!)eerst mijn onderbroek dan mijn sokken dan mijn broek en dan mijn trui aan...okeee dan ...

Toen bedacht ik me dat ik vaak de kleren klaar leg voor de ochtend in de hoop dat het beter zou gaan..maar nooit in die volgorde en dus de onderbroek bovenaan.
dit is het nieuwe kaartje:

Direkt uitgeprobeerd, en wat denk je de volgende ochtend kwam hij van bed deed zijn kleren aan en het was klaar...werkelijk wat kan het soms makkelijk gaan(dit ging niet altijd zo hoor..hahahaha)
Dus eigenlijk was het eerste kaartje al heel gauw niet meer nodig...heb nog wel eens getest of het nou daar van kwam...in de avond de kleren door elkaar gehusselt en wat denk je id niks...hij deed zijn kleren niet meer aan.
Na verloop van tijd ging eigenlijk het zelf kleren pakken voor de volgende dag vanzelf en nu inmiddels is hij 12 regeld hij het allemaal zelf.. .

Op dat moment was het al tijd voor stap 2 ...en het kaartje voor het ochtend ritueel was geboren.

Het enige wat ik deed op het moment dat hij aangekleed beneden kwam was op het kaartje wijzen.
Deze kaartjes hingen in de keuken waar wij ook ontbijten en van hieruit worden alle activiteiten gestuurd.
Vooral het wijzen op de kaartjes , maakte het voor mij al direkt een stuk rustiger...geen toe nou , schiet eens op en dergelijke maakten het al een stuk rustiger in huis.
Later heb ik nog tijden toegevoegd voor deze activiteiten , maar dat was voor ons niet echt haalbaar.

Groetjes Anita

Kaartjes en pdd-nos

Pff ik hoor jullie denken , net zoals ik dat zelf ook deed.
Picto kaartjes maken voor mijn kind, hoe doe ik dat, waar haal ik de plaatjes, hoe ga ik ze gebruiken , wat is handig voor mijn kind....is het wel nodig?
Zelf zeg ik daar volmodig ja op! Ik heb er de afgelopen jaren zoveel aan gehad...heerlijk alles op een rijtje, eerlijk gezegt niet alleen voor mijn zoon maar ook voor mij en ja ook zelfs mijn dochter die geen pdd nos heeft!
Mijn zoon kreeg zijn stickertje toen hij 8 jaar was, best jong , maar wij wisten al lang dat er iets was.
Het was een bevestiging van wat wij al wisten , opluchting van zie je wel ....maar daarna en wat nu?
Hoe gaan we hier mee om, de juffen en meesters weten het vast...helaas nee, wat dan ? Hoe doen we dit?

Helaas is er geen pasklaar antwoord, je moet het allemaal zelf uitvinden.
Vandaar mijn blog want ik vind en ik hoop dat ik jullie daarbij kan helpen, ik vind het heerlijk om oplossingen te verzinnen en mee te denken.
Het lukt niet altijd direkt het is een zoektocht die voor iedereen anders ligt maar met een beetje hulp  word het een stuk makkelijker.
Zelf ben ik een groot fan van het boek geef me de vijf!
Maar eerlijk gezegt heb ik dat boek in het begin wel weg gelegd want mijn zoon is geen kind met syndroom van down, mijn kind heeft niet meervoudige handicaps...mijn kind is sociaal onhandig en leert dingen anders dan anderen...maar verder valt het wel mee vinden wij..

En nu...tja toen onze zoon 8 was had hij een geweldige juf die mee dacht en regelmatig met ons overlegde, maar helaas zijn dat de uitzonderingen....daarna werd het naar nu blijkt heel belangrijk om zelf te ontdekken wat werkt bij mijn kind en die kennis over te dragen naar de leerkrachten ...dat hele proces is helaas niet vanzelf gegaan , van mijn kant met veel boosheid en stress en heel veel energie.
Dat is wat ik jullie een beetje wil bespraren, dat kan denk ik door goede informatie van school kant, wat kunnen ze doen wat kun je verwachten van school...krijg je die info niet , vraag er dan naar.
Het zou fijn zijn als school daar een goede plan van aanpak voor heeft maar helaas is dat "nog"niet zo.
Leerkrachten hebben wel een beetje een houding van WIJ WETEN HET WEL, of IK SNAP HET NIET maar ik doe er ook niet een beetje moeite voor om je kind te leren kennen.

Jammer maar we zullen het ermee moeten doen als ouders, dus ga je kind leren kennen !
Wat kan hij .....en dat is zooo fijn!!! Want daar hoeven we lekker ook niks mee... heerlijk!!!
Geniet daar heerlijk van.

Observeer je kind eens wat gaat goed wat gaat niet goed..lees eens wat boeken over autisme...en bekijk je kind nog eens heel goed.
Met boeken lezen kijk dan goed naar wat voor jou  kind ook geld al het andere kun je lekker weer vergeten.

Waar loop je nu het meeste tegen aan?
Wat is iets dat je heeeel graag zou willen aanpakken?
Kies 1 ding uit, zodat je heel gericht kunt kijken naar hoe het werkt voor jou kind..

Ik zal een volgende keer uitwerken wat wij hebben gedaan .....met een voorbeeld picto kaartjes.
Groetjes Anita